Bilgisayar Destekli Modelleme (CAM-Computer-aided manufacturing) ve Bilgisayar Destekli İşleme(CAM-Computer-aided design) olarak da bilinen Bilgisayar destekli imalat , iş parçalarının imalatında takım tezgahlarını ve ilgilileri kontrol etmek için yazılımın kullanılmasıdır. Bu, CAM için tek tanım değildir. Acak en yaygın olanıdır. CAM, planlama, yönetim, nakliye ve depolama dahil olmak üzere bir üretim tesisinin tüm operasyonlarında yardımcı olmak için bir bilgisayarın kullanımına da atıfta bulunabilmektedir.

Birincil amacı, bazı durumlarda yalnızca gerekli miktarda hammadde kullanan (böylece atığı en aza indirirken), aynı zamanda enerji tüketimini de azaltan daha hassas boyutlar ve malzeme tutarlılığına sahip daha hızlı bir üretim süreci, bileşenler ve takımlar oluşturmaktır. CAM artık okullarda ve daha düşük eğitim amaçlı da kullanılabilen bir sistemdir. CAM, bilgisayar destekli tasarımdan (CAD) ve bazen bilgisayar destekli mühendislikten sonra gelen bilgisayar destekli bir süreçtir. Çünkü CAD'de oluşturulan ve bilgisayar destekli mühendisliğe doğrulanan model, daha sonra takım tezgahını kontrol eden CAM yazılımına girilebilmektedir.

Geleneksel olarak, CAM, CAD'de bileşenlerin iki boyutlu (2-D) veya üç boyutlu (3-D) modellerinin oluşturulduğu bir sayısal kontrol (NC) programlama aracı olarak kabul edilmiştir. Diğer "Bilgisayar Destekli" teknolojilerde olduğu gibi, CAM, imalat mühendisleri, NC programcıları veya makinistler gibi yetenekli profesyonellere olan ihtiyacı ortadan kaldırmaz. CAM, görselleştirme, simülasyon ve optimizasyon araçları aracılığıyla yeni profesyonellerin becerilerini geliştirirken, gelişmiş üretkenlik araçları aracılığıyla hem en yetenekli üretim profesyonellerinin değerinden yararlanmaktadır.

Bir CAM aracı genellikle bir modeli söz konusu makinenin bir diline, tipik olarak G-Code'a dönüştürür. Sayısal kontrol, işleme araçlarına veya daha yakın zamanda 3D yazıcılara uygulanabilmektedir.

CAM paketleri, bir operatör  gibi akıl yürütemez. Takım yollarını seri üretimin gerektirdiği ölçüde optimize edememişlerdir. Kullanıcılar, kullanılacak takım tipini, işleme sürecini ve yolları seçecektir. Bir mühendis, G kodu programlama konusunda çalışma bilgisine sahip olabilirken, küçük optimizasyon ve aşınma sorunları zamanla birleşmektedir. İşleme gerektiren seri üretilen parçalar genellikle başlangıçta döküm veya başka bir makine dışı yöntemle oluşturulmaktadır. Bu, bir CAM paketinde üretilemeyen, elle yazılmış, kısa ve yüksek düzeyde optimize edilmiş G kodunu sağlamaktadır.

Çoğu işleme, parça tasarımına,  malzemeye ve mevcut yazılıma bağlı olarak her biri çeşitli temel ve karmaşık stratejilerle uygulanan birçok aşamadan geçmektedir.

Kaba işleme

Bu süreç genellikle, kütük olarak bilinen ham stokla veya bir CNC makinesinin ince detayları göz ardı ederek kabaca nihai modelin şekline göre kestiği kaba bir döküm ile başlamaktadır. Frezelemede, strateji, malzemeyi kaldırırken parçada birden fazla "adım" aldığından, sonuç genellikle terasların veya basamakların görünümünü vermektedir. Bu, malzemeyi yatay olarak keserek makinenin yeteneğinden en iyi şekilde yararlanmaktadır. Yaygın stratejiler zig-zag temizleme, ofset temizleme, daldırmalı kaba işleme, kalan kaba işleme ve trokoidal frezelemedir (uyarlanabilir temizleme). Bu aşamadaki amaç, genel boyutsal doğruluk için fazla endişe duymadan en az zamanda en fazla malzemeyi çıkarmaktır. Bir parçanın kaba işlenmesi sırasında, sonraki son işlem(ler)de çıkarılmak üzere kasıtlı olarak az miktarda fazladan malzeme bırakılmaktadır.

Yarı bitiricilik

Bu süreç, modele eşit olmayan bir şekilde yaklaşan ve modelden sabit bir öteleme mesafesi içinde kesen kaba bir parça ile başlamaktadır. Yarı finisaj geçişi, takımın doğru bir şekilde kesebilmesi için az miktarda malzeme (tarak olarak adlandırılır) bırakmalıdır. Ancak takım ve malzeme kesme yüzeylerinden sapacak kadar az olmamalıdır.^[16] Yaygın stratejiler raster geçişler, su hattı geçişleri, sabit adım geçiş geçişleri, kalemle frezelemedir.

Bitiricilik

Bitirme, bitmiş parçayı üretmek için ince adımlarla malzeme boyunca birçok ışık geçişini içermektedir. Bir parçayı bitirirken, takım sapmasını ve malzemenin geri yaylanmasını önlemek için geçişler arasındaki adımlar minimumdur. Yanal takım yükünü azaltmak için takım kavraması azaltılırken, hedef yüzey hızını (SFM) korumak için ilerleme hızları ve iş mili hızları genellikle artırılır. Yüksek ilerleme ve RPM'de hafif bir talaş yükü genellikle Yüksek Hızlı İşleme (HSM) olarak adlandırılır ve yüksek kaliteli sonuçlarla hızlı işleme süreleri sağlayabilmektedir.^[17] Bu daha hafif geçişlerin sonucu, eşit derecede yüksek yüzey kalitesine sahip son derece hassas bir parçadır. Hızları ve ilerlemeleri değiştirmeye ek olarak, makinistler genellikle, hiçbir zaman kaba işleme parmak frezeleri olarak kullanılmayan son işlemeye özel parmak frezelere sahip olacaklardır. Bu, parmak frezeyi, kesme yüzeyinde son parçada çizgiler ve lekeler bırakacak talaşlar ve kusurlar geliştirmekten korumak için yapılmaktadır.

Kontur frezeleme

Dört veya daha fazla eksenli donanım üzerindeki frezeleme uygulamalarında, konturlama adı verilen ayrı bir bitirme işlemi gerçekleştirilebilmektedir. Bir yüzeye yaklaşmak için ince taneli artışlarla aşağı inmek yerine, iş parçası, takımın kesme yüzeylerini ideal parça özelliklerine teğet yapmak için döndürülmektedir. Bu, yüksek boyutsal doğrulukla mükemmel bir yüzey kalitesi sağlamaktadır. Bu işlem, karmaşık eğrileri ve üst üste binen geometrileri nedeniyle sadece üç eksenli makinelerle işlenmesi imkansız olan türbin ve çark kanatları gibi karmaşık organik şekilleri işlemek için yaygın olarak kullanılmaktadır.^[18]